دو سازوكار سه ضلعي براي خروج از انفعال هسته‌اي

نكته اي كه مي تواند مورد توجه قرار گيرد و البته بايد از آن استقبال خوبي شود؛ اين نشان دهنده افزايش واقع بيني در دولت و پارلمان است كه اكنون عملاً در يك راستا هستند. جالب است كه حتي در ماه هاي اخير چندين اتهام عليه كساني كه از فعال شدن مجدد برجام صحبت كرده اند ، مطرح شده است.
واقعيت و آنچه روز به روز نشان داده مي شود اين است كه وقتي افرادي مانند من يك كلمه كليدي را بارها و بارها ، تحت عنوان تنش زدايي ، تكرار مي كنيم ، ديدگاه واقع بينانه اي داريم و معتقديم كه تنش ها در حال افزايش است و گاهي اوقات به طور مصنوعي شكل مي گيرد و گروه هاي مختلف در داخل و خارج از ايران و حتي برخي از قدرتها به ويژه ، از تنش هاي ايران در جهان امروز استفاده مي كنند ، اما بازندگان اصلي اين تنش ها افرادي هستند كه هزينه تنش هاي فزاينده خارجي را كه تحريم ها هستند ، مي پردازند. بنابراين ، بر اين اساس ، ايران و آژانس بين المللي انرژي اتمي بايد به مكانيزمي براي تجديد روابط خود دست يابند. يعني آنها بايد سازوكار جديدي را تشكيل دهند كه نگراني هاي هر دو طرف را برطرف كند.

من فكر مي كنم دولت فرصت ها را مي سوزاند و بديهي است در جلسات سازمان ملل و حتي در سخنراني رئيس جمهور ، عملاً هيچ برنامه و برنامه اي وجود نداشت كه در آن مشكلات سياسي خارجي ايران مورد بحث قرار گيرد. بنابراين ، مي بينيم كه بعد از همه اين ملاقاتهايي كه آقاي اميرعبداللهيان داشت ، تنها چيزي كه از جلسات بيرون آمد افزايش تنش بين ايران و حتي كشورهاي اروپايي و حتي تمام تنش بين ايران و آژانس و … بود. بر. به يعني تنها تفسيري كه مي توان از اين وضعيت داشت ، از بين رفتن يك فرصت ديپلماتيك ايده آل در بزرگترين مجمع جهاني است كه سالانه تشكيل مي شود. اين به اين دليل است كه ايران هنوز برنامه مشخصي براي موضع گيري فعال در برابر تحولات سياسي مرتبط با خود ندارد. بنابراين به نظر مي رسد دولت آقاي رئيسي بايد دو برنامه داشته باشد كه از اين دو برنامه دو مكانيسم ايجاد كند كه به حل مشكلات كشور كمك كند. اولين برنامه بدست آوردن مكانيزم مناسب با آژانس است. ايران و آژانس بين المللي انرژي اتمي سابقه طولاني دارند و روابط ايران و آژانس بين المللي انرژي اتمي به هيچ وجه قابل قطع نيست.

ايران سالهاست كه آژانس بين المللي انرژي اتمي را پذيرفته و با وجود نوسانات آن ، اين رابطه را سالها حفظ كرده است. ايران تنها كشوري در جهان است كه بازرسي هاي بيشتري را پذيرفته است و اكنون نمي توان اين روابط را به راحتي رها كرد. بنابراين ، آنها بايد مكانيزمي داشته باشند كه نگراني هاي مختلف ايران را برطرف كند. اولين نگراني اين است كه از سياسي كاري آژانس بين المللي انرژي اتمي خودداري كنيد: از زماني كه هاينونن معاون البرادعي بود ، آمريكايي ها سعي كردند گزارش هاي آژانس بين المللي انرژي اتمي را دستكاري سياسي كنند. بخش دوم اين است كه روابط كاملاً فني است و بازرسان آژانس بين المللي انرژي اتمي ، كه گاهي به سرويس هاي اطلاعاتي كشورهاي خود و يا حتي رسانه هايي مانند رويترز گزارش مي دهند ، تا فضايي ايجاد كنند. رسانه ها عليه ايران ، طرف ايراني بايد فقط آژانس بين المللي انرژي اتمي سومين و مهمترين مساله اين است كه بايد مكانيزمي براي آژانس بين المللي انرژي اتمي شكل گيرد ، ضمن محكوميت اقدامات مخرب و جاسوسي عليه برنامه هسته اي ايران ، با كمك قدرت هاي جهاني با استفاده از ماموريت آژانس بين المللي انرژي اتمي ، رژيم صهيونيستي ، مكانيزمي اطمينان بخش ايجاد شود. براي خرابكاري و اقدامات مخرب

اختلافاتي كه در تاسيسات كرج شكل گرفته بر سر اين موضوع است. اين سازوكار بايد بين ايران و آژانس بين المللي انرژي اتمي بسته شود و از سوي ديگر ، ايران بايد روابط فني لازم را با آژانس بين المللي انرژي اتمي حفظ كند و با پيشرفت در فعال سازي مجدد هيئت مديره آژانس ، روابط ايران و آژانس بين المللي انرژي اتمي و اراده افزايش پذيرش بازرسي ها گام بعدي ايران بايد رسيدن به مكانيسم مثلثي ديگر با قطعات برجام باشد. آنچه ايران بايد قبل از نشست شوراي امنيت انجام مي داد. به عبارت ديگر ، آنها بايد هم محور اصلي سخنراني رئيس جمهور و هم مشورت هاي آقاي اميرعبداللهيان بودند. اين ساز و كار كه يك طرح ايراني براي احياي برجام است ، بايد شامل سه قسمت يا نگراني اصلي ايران باشد كه در دولت فعلي نيز وجود دارد.
اول ، جلوگيري از فرسايش مذاكرات به معناي ارائه يك جدول زماني در قلب مكانيسم است.
دوم ، شفاف سازي جنبه عملي بحث در مورد تحريم ها. يعني ايران بايد از لغو تحريم ها در عمل اطمينان حاصل كند.
سوم ، از انسجام و ثبات توافق احتمالي اطمينان حاصل كنيد. سه نگراني ايران از يك سابقه تاريخي ناشي مي شود كه متأسفانه توسط آمريكايي ها و به ويژه دولت ترامپ شكل گرفته است ، و حتي در زمان اوباما ، بخشي از عدم اجراي تعليق تحريم ها به آن زمان برمي گردد. بنابراين ، ايران بايد دو مكانيسم مثلثي ارائه دهد كه تبديل به طرح يا برنامه اي شود كه حضور ايران در جامعه جهاني را به حضور فعال تبديل كند. مي بينيم كه آقاي اسلامي براي مراحل جديد كارخانه به روسيه سفر كرده است. وقتي روس ها نيروگاه بوشهر را به ايران واگذار كردند ، 11 سال دير رسيدند و ايران حقوق بيش از 11 سال را به 2500 تكنسين روسي در بوشهر پرداخت مي كرد.

تعليق كار روس ها ادامه يافت و در مراحل بعدي ، قراردادهايي با روسيه مجدداً امضا شد ، بدون اينكه به مردم اعلام رسمي شود كه تجربه كارخانه بوشهر تكرار نخواهد شد. من سفر آقاي اسلامي را به روسيه يك سفر سياسي مي دانم و نه يك سفر فني. از نظر فني ، انتقادات جدي به روابط هسته اي ايران و روسيه وجود دارد ، در حالي كه آقاي اسلامي بايد بداند كه مساله اصلي كشور در حال حاضر روابط ايران و آژانس بين المللي انرژي اتمي است و هرچه بيشتر ايران و آژانس بين المللي انرژي اتمي بر سازوكار قابل اعتماد ، احتمال خرابكاري و مداخله مخرب اختلاف نظر داشته باشند. عواملي مانند رژيم صهيونيستي در حال افزايش است.

* عضو پارلمان
چاپ شده در روزنامه آرمان ملي پنجشنبه ، 17 اكتبر 1400