نهاد مدني «مرجعيت»، ميراث آيت الله حكيم و آينده حوزه نجف

پس از ناپديد شدن ناگهاني آن و با توجه به اينكه حوزه نجف در درجه اول به عنوان چهار مرجع شناخته مي شود ، بحث هايي در مورد تأثير اين ضرر بر آينده حوزه نجف و اقتدار آن انجام شده است.

حوزويان بايد در مورد امور داخلي سمينار صحبت كنند ، اما به عنوان يك ناظر خارجي كه تاريخ ، ساختار ، سنت و فرهنگ سمينار را در سالهاي اخير مطالعه كرده است (برخي نكات نيز در يادداشت “مدرسه نجف اشرف” ذكر شده است) گفته مي شود كه اين حوزه يكي از بنيادي ترين و پايدارترين نهادهاي توليد علم در جهان شيعه است و در قرون اخير ، عليرغم تغييرات عميق و عميق تاريخي ، توانسته ساختار علمي ، روشها و ويژگيهاي خاص خود را حفظ كند: منشاء يا استاد غلات و استوانه ها مانند شيخ طوسي و صاحب جواهر ، شيخ انصاري و آخوند خراساني ، سيد محمد كاظم يزدي ، سيد ابوالحسن اصفهاني ، شيخ محمد حسين نائيني ، شيخ محمد حسين كمپاني و آيت الله سيد محمد. ابوالقاسم خويي اول امام خميني (زمان تبعيد) و آيت الله سيستاني بود و در زمان هاي مختلف و در سخت ترين شرايط سركوب از جمله رژيم بعث ، وجود خود را حفظ كرده و اين اطمينان را ايجاد كرد كه نه يك ميدان ضعيف و باير خوشبختانه در دوران پس از صدام ، حوزه علميه نجف اشرف دوران جديدي از تلاش هاي علمي و رشد كمي و كيفي را تجربه كرده است. حوزه همچنين تلاش كرده است ضمن احترام گذاشتن به آزادي انديشه و تنوع رفتاري در حوزه انتخابيه و جلوگيري از سياست زدگي ، سكولاريزاسيون ، جستجوي قدرت و رقابت هاي مزاحم احزاب ، راه را براي تحولات و خلاقيت هاي جديد هموار كند. زمينه اين تحولات مي تواند به نوبه خود پيچيدگي ها ، نيازها و شبهات دشوار امروز و آينده را با اجتهاد و روشي به روز شده برطرف كند. گام هاي درخشان و خردمندانه رهبر نجف اشرف آيت الله سيستاني و ديگر بزرگان نجف اشرف در زمينه حقوق بشر ، حق اعتراض ، حق رأي ، حقوق مردم در اداره و احترام به آزادي هاي فكري ، آزادي هاي مدني ، حقوق اقليت ها و توجه به فرهنگ گفتگوي بين اديان و مذاهب ، همانطور كه در جلسه پاپ ديديم ، و فقه غربي ها ، گواه ديگري بر اين مدرنيته و تعامل با جهان پيرامون است كه هم حوزه نجف و هم عميق ، پايدار و اراده آن را تضمين مي كند. گفتماني بلندمدت داشته و انتظار مي رود ادامه و گسترش يابد.

در تشيع ، “اقتدار” در درجه اول يك نهاد مدني و معنوي است ، و “اقتدار” يك شخصيت مدني و معنوي است كه هويت و تأثير خود را از فرقه گرايي در “دين” ، اعتقادات و اعمال ديني ، مسئوليت هاي اخلاقي ، انساني و اجتماعي مي گيرد. . ، بدنه حوزه به عنوان نيروي اجتماعي و جامعه به عنوان پشتوانه واقعي. هويت ديگر يك مرجع يا مرجع قبلي نيست و يك تابع است. فقدان هيچ مرجع ديني به اندازه وزن فكري ، روحي و اخلاقي و به اندازه شاگردان ، نوشته ها ، فتواها ، خلاقيت هاي فكري ، شيوه هاي سياسي ، اجتماعي و حتي شخصي خلأ ايجاد مي كند. دهه ها و صدها سال مورد بحث و بررسي قرار گيرد. ستون حوزه اقتدار است و بسياري از تحولات در حوزه منشاء يا حول محور اقتدار است و اساساً حوزه و آينده آن با اقتدار تعريف مي شود. در عين حال ، بايد توجه داشت كه ماندگاري م institutionsسسات حوزوي مستحكم مانند نجف اشرف يا يك حوزه علميه بزرگ مانند قم را نمي توان با حوزه هاي علميه كوچكي مقايسه كرد كه در نقطه اي درخشيدند و سپس با مهاجرت و مرگ يك شخصيت از بين رفتند. و به مرز انقراض رسيده است ، و شهادت تاريخ ، به زندگي و بقاي رهبر مذهبي يا مرجع خاصي بستگي ندارد ، و مانند هر نهاد متمدن ديگري كه ريشه در پارامترهاي مختلف مانند تحقق اهداف تعيين شده دارد. ، ظرفيت علمي و باروري فكري ، محدوده م believersمنان اين مكتب فكري ، كارآمدي ، استقلال اقتصادي ، سنت ها و سبك ها و تمايزات و توانايي رهبران و بدن آنها براي تنظيم روابط با جامعه هدف و ساير نهادهاي اجتماعي و همچنين ديدگاه و موقعيت آنها نسبت به افراد و نهادهاي قدرت.

از اين نظر ، روند رشد ، اعلام و تحقق مرجعيت در حوزه هاي علميه اصلي شيعه بسيار مهم است. در اديان ديگر نيز چنين است و البته سنت هاي خاص خود را دارد و گاهي خارج از حوزه قدرت اين نهاد ديني است و در واقع توسط نهاد سياسي ديكته مي شود.

سنت هاي هر نهاد ديني بايد در بافت تاريخي ، اجتماعي و سياسي آن بررسي و تحليل شود. حوزه علميه قدمساح قم و سمينار نجف اشرف به عنوان دو شاخه از علوم و فقه شيعه نيز داراي اشتراكات و در عين حال تفاوت هاي زيادي هستند كه از بافت تاريخي و سياسي و سنت هاي داخلي آنها سرچشمه مي گيرد. يكي سنت اعلام مرجعيت است كه در هر يك از اين حوزه ها تمايزاتي دارد و البته مي توان آن را مورد انتقاد قرار داد. به عنوان مثال ، در سمينار قم مقدس ، اعلام مرجعيت دانشجويي در زندگي معلمان عاقلانه و عادي است و بنابراين در اين سمينار ، چندين نسل از مراجع تقليد با انتشار رساله اي عملي و وظيفه چند نسل ، اقتدار خود را اعلام كرده اند. و حتي مجتهدين جوان پس از مراجع تا حدودي. براي عموم روشن است و در عين حال ، جامعه مدرس و دولت در به رسميت شناختن برخي مراجع يا كم اهميت جلوه دادن برخي ديگر نقش دارند. با اين حال ، در حوزه نجف اشرف ، روند اعلام اقتدار به اين شكل نيست و عموماً در زندگي يك معلم ، دانش آموزان ، حتي اگر بسيار برجسته باشند ، از چاپ رساله عملي و اعلام مرجعيت خودداري مي كنند. اگر اكنون اكثر اسامي سه مرجع در نجف اشرف شنيده مي شود ، به خاطر همين است و اين به معناي فقدان شخصيت هاي برجسته علمي در سطح مرجعيت نيست ، بلكه به معناي رعايت سنت ها و اصول چند صد نفر است. سالها در اين زمينه كه محوريت و تقواي علم به منظور جلوگيري و جلوگيري از رقابتهاي دنيوي يا اجتناب از دخالت خارجي در تهيه منابع است. در حال حاضر ، شخصيت هاي برجسته اردوگاه نجف در درس ها و مباحث بسيار مهم شركت مي كنند و با توجه به جديت و سنگيني دروس ، عمق مباحث و توجه دانش آموزان و تقواي معلمان ، هميشه دانش ضمني در زمينه شخصيت هاي بعدي افرادي وجود خواهند داشت و بنابراين ، اگر يك مرجع فاني كنار گذاشته شود ، معرفي شخصيت هاي بعدي توسط طيف وسيع و موثري از معلمان و دانش آموزان وفادار به سنت سمينار نجف ، با رعايت سنت ها و دقت، درستي. البته در روند اعلام قدرت در نجف اشرف ، نهادهاي دولتي يا سازمان هاي رسمي دخالت نمي كنند و حتي اگر اين كار را انجام دهند ، عموماً به جايي نمي رسند. سنت شكستن آنلاين و خودداري از به ارث بردن اقتدار و اقتدار ، انتقال مراجع تقليد از قدرت مرده به ساير مراجع ، و همچنين تكميل فعاليتها يا انتقال مديريت مراكز و نهادهاي مرجع به مرجع زنده از ديگر سنتهايي است كه در نجف اشرف بسيار مهم است. به و اين روزها شاهد ناپديد شدن آيت الله حكيم و شكستن آنلاين وي هستيم.

با اين مقدمه آمده است كه غيبت آيت الله حكيم كه از مراجع بزرگ و صاحب سبك حوزه علميه نجف اشرف و يكي از اسرار و نمادهاي اين حوزه و ناباوري ، تلخي و الرانسانگ حكيم بوده است. از دست دادن آن باعث شده است و عليرغم همه غم و اندوه عميق جدايي كه در موقعيت ها و محل سكونت بزرگان نجف آشكار مي شود ، به معناي وقفه يا ابهام در مسير اين اردو نيست و اگرچه جاي آن خالي است ، بلكه به اين دليل است كه ده ها سال تلاش او براي نوشتن كتاب و آموزش دانش آموزان. و عضويت ويژه وي در سمينار نجف اشرف ، كه منطقاً ميراث روشنگري اوست ، اين سمينار را براي شكل دادن به آينده مصمم تر مي كند ، به ويژه در راس اين سمينار. يك فقيه عالي رتبه و يك فرد صبور ، معتدل ، دورانديش ، محكم و خردمند مانند حضرت آيت الله سيستاني است كه در ارتقاء حوزه نجف در دوران پس از صدام نقش بي نظيري داشته است و يكي از اركان اصلي جهان شيعه به ياد داشته باشيم كه آيت الله حضرت سيد محسن حكيم و آيت الله حضرت سيد ابوالقاسم خويي جهان فاني را از اين عظمت شخصيت و علم پر كردند و نه تنها حوزه نجف اشرف درنگ نكرد و متوقف نشد ، بلكه ميراث وي حوزه را بارورتر كرد. در قلب اين حوزه ، بسياري از مراجع بزرگ امروز در نجف و قم ظهور كردند. حتي در حال حاضر ، علاوه بر سطوح فعلي ، سمينار نجف از حضور بسياري از معلمان برجسته سود مي برد و شواهد نشان مي دهد كه معلمان برجسته ديگري نيز در سطح اقتدار هستند و براي مجتهدين و شاگردان اين دانشگاه شناخته شده اند. حوزه ، اما به دليل سنت ها ، هيچ اقدامي نكرده اند ، به تدريج به آنها اشاره مي شود و نام آنها ذكر مي شود و هر يك در جاي خود باقي مي مانند.

البته مسئله مرجع عاليقدر شيعه تابع مولفه هاي بيشتري است ، مانند وزن مقامات آينده ، شبكه دانشجويي و اجماع تعداد زيادي از بزرگان و ثروت مردم و …. مهمتر از همه ، اگر خدا بخواهد ، در قرن گذشته ، گاهي در قم ، گاهي در نجف ، و گاهي در هر دو كشور ، و عوامل و سنت هايي كه بر انتخاب و شانس آنها تأثير مي گذارد ، نكته ديگري است كه بايد پرداخت كنيد.

اگر از سخنان بزرگان و معلمان حوزه علميه نجف اشرف پيروي كنيد و گفتار ، رفتار و سيره آنها را در اين روزها رعايت كنيد ، دو نكته ويژه وجود دارد ؛ يكي اينكه اين حوزه متعلق به حضرت ولي عصر (عج) است و به لطف خدا و عنايت حضرت اميرالم Muمنين علي (ع) به اين حوزه معتقد است و ديگري اين كه معتقدند اين سلطه نه تنها راز بقا است ، بلكه او مسير عظمت و عظمت خود را نيز مي داند. درود بر شما و رحمت و بركت خداوند.

* ارسال شده در وب سايت شفقنا