ترمزها مقصرند – مجله ايراني

به گزارش مجله ايراني ، اين روزنامه همشهري وي نوشت: “التهاب تاول روي پوست قلب است ؛ وقتي جاده ها دست به دست هم مي دهند تا فاصله ها را برجسته كنند. اتوبوس در منحني گم شده و خون شفاف ترين مدركي است كه اين روزها مي دانيم. ريحان شمالي -West و عروسها ديگر رنگ سفيد را پيراهن اصلي نمي دانند. اكنون اتوبوس مرگ در حال برخورد با صخره است. شاهدان تاول در قلب خود دارند ، و روزنامه ها با قلم سياه خود معمولي ترين مرگ دوستان هستند. خطوط تبديل مي شوند. من در مورد مرگ ، در مورد اتوبوس ها و كساني كه در سايه سفر به خيابان ها مي روند ، مي نويسم ؛ بازگشتها برگشت ناپذير هستند. سال اتوبوس مرگ حافظه نويسندگان را ضبط كرد ، همان ماه مرگ سربازان و بعد از آن حاميان طبيعت رزمندگان علم ، روزنامه نگاران ، بسياري از اتوبوس ها را به مسير مرگ تبديل كردند و مسافران در غبار روزهاي مه آلود آنها را به يك سفر برگشت ناپذير بردند. گرماي برخي از آن سفرهاي كاروان هرگز فراموش نخواهد شد.

2 جولاي 1400؛ پول نقد

حدود 30 نفر بودند. 20 روزنامه نگار و مابقي از ستاد احياي درياچه اروميه و برخي ديگر از سازمان هاي زيست محيطي. برنامه سفر او فشرده بود. تا ساعت 6 بعد از ظهر كه آنها در اطراف حادثه ايستادند. ستاد احياي درياچه ميزبان مرگ بود. وقتي بوي پد بيني را پر كرد ، اتوبوس جاده هاي فرعي را براي بازگشت انتخاب كرد. خشت و باريك ، يك طرف دره و صخره در طرف ديگر. همه از سرعت كم اتوبوس شكايت داشتند. عضو روابط عمومي و افسر با يك ماشين شاسي بلند پيش رفتند. تقريباً در همان زمان بود كه كسي براي بستن كمربند ايمني به او فرياد زد. صندلي هايي بودند كه كمربند نداشتند. يكي فرياد زد: “برو به كوه ، اتوبوس سخت به سنگ برخورد كرد.” ابتدا شيشه ها شكسته شد ، سپس اتوبوس پايين رفت و ماشين واژگون شد. سرنگون شدند. همه چيز در 30 ثانيه اتفاق افتاد. بعضي ها از اتوبوس پياده شدند. مهشاد كريمي و ريحانه ياسيني در آن سفر زير اجساد سنگين اتوبوس مرگ رها شدند. بسياري ديگر زخمي شدند و بسياري از ما در راهپيمايي مرگ از بين رفتيم.

3 ژوئيه 1400؛ جاده دهشير

جاده دهشير به آباده داراي شيب تندي است كه رانندگان آن را به خوبي مي شناسند. اما در آن روز راننده اتوبوس متوجه شيب زماني شد كه ترمزهايش كار نمي كردند. در شيب تند ، سربازان بوي مرگ مي دادند. كه بخشي از زندگي وظيفه خود را صرف دانش و علم كرده بود. در هنگام مرگ ، اتوبوس مسافربري به عقب كاميون باري برخورد كرد كه با سرعت حدود 145 كيلومتر در ساعت در كنار جاده متوقف شد. اما همه آن گريه ها در يك كلمه ساكت مي شوند؛ ما متاسفيم. در پشت كلمه “متاسفم” دفن شده است كه اكنون سه سرباز معلم ، يك افسر پليس براي حفظ امنيت سربازان و يكي از سرنشينان تريلر و 34 نفر ديگر كه براي آموزش از آباده به آباده سفر مي كردند ، دفن شده اند. در ابتداي خدمت خود را در خون غرق كرده اند. در اين بيانيه آمده است: “اتوبوس ها و رانندگان شخصي نيز شهروندان عادي هستند.” وي افزود: “يكي از دلايل حضور دادگاه نظامي نظارت بر وضعيت مجروحان و همچنين كمك در مراحل تحقيق براي يافتن علت حادثه ، شناسايي مجرمان و جلوگيري از وقايع مشابه است.”

10 جولاي 2016؛ سنندجي

اين بار تانكر نفت كوره اتوبوس مسافربري سننداز – تهران را هدف قرار داد. سنندج يك بار با چشمان خود ديد كه اتوبوس مسافربري او آتش گرفته است. 11 نفر كشته و 5 نفر زخمي شدند. دليل آن اقدام غيرقانوني راننده اتوبوس در سوار شدن به مسافر بود. به دليل شدت سوختگي ، اجساد قابل شناسايي نبودند و آزمايش هاي DNA اسامي قربانيان را نشان داد. علت اين حادثه نقص فني در ترمزهاي تانكر سوخت بوده است.

د؛ تهران

به نام اين ايستگاه توجه كنيد. “كتابخانه”! ترمزها در نزديكي اين ايستگاه كار نكردند. همان وقفه اي كه اندكي بعد با دانشجويان دانشگاه علوم تحقيقات تهران رخ داد شوك بزرگي براي همه ما ايجاد كرد. اتوبوس واژگون شد. 10 كشته و 28 زخمي در دانشگاه باقي مانده اند. بسياري از مجروحان آن روز در سالهاي بعد تحت مداوا قرار گرفتند. به گفته دانشجوياني كه اين حادثه را براي هميشه به گوشه ترس خود منتقل كردند ، اتوبوس نزديك ايستگاه كتابخانه دانشگاه ، پس از عبور از برخورد ، سرعت گرفت و ناگهان از گوشه پايين پريد. اتوبوس فرسوده يكي از دسته مواد مصرفي دانشگاه است كه هرگز از حفاظت مناسب برخوردار نشده است. اين زماني بود كه راهي براي جلوگيري از بي مسئوليتي سكته راننده اعلام شد. اما علت آن همچنان ناشناخته باقي ماند و مقامات اورژانس تهران و دانشجويان باقيمانده آن را انكار كردند.

10 سپتامبر 2017؛ ارس

آنها بايد بسيار خوشحال شده باشند. اردوها به شرح زير است. كلي خاطره و غذا دارد. حيف براي آن سرهاي پرشور دانشجويان دختر كه هرمزگان را به مقصد ارتش شيراز ترك كردند. نزديك درب در استان فارس بود كه استان هرمزگان براي شركت در ارتش ملي قطبي اعضاي گروه فرزاناگان ، متشكل از دانش آموزان مدارس متوسطه اول و دوم را به شيراز از دست داد. 9. يك نفر فوت كرد و 34 نفر زخمي شدند. گزارش شده است كه 13 نفر به شدت زخمي شده اند. ديگري در دم جان باخت. سرمربي و كمك راننده نيز در اين حادثه جان باختند.

ر؛ نريزو

در ساعت 1:20 بامداد در محور نرز – فارس ، سربازان پادگان صفر پنج كرمان مطلع مي شوند كه سوار اتوبوس مرگ شده اند. اما اين حادثه فرصت زيادي براي خارج شدن از دست قربانيان خود فراهم نمي كند. در نتيجه 14 سرباز و 6 راننده كشته و 60 نفر زخمي شدند. اما دليل اين امر انحراف از جاده و بي كفايتي راننده بود. منصور صفري دانش آموخته دانشگاه صنعتي حمدان نيز در همان اتوبوس درگذشت. اما ياد و خاطره وي در اجراي نمايش “مجلس ضرب و شتم” به نويسندگي بهرام بزايي و كارگرداني محمد رحمانيان ، در سالن اصلي تئاتر شهر ، براي هميشه گرامي داشته و ثبت شد.

17 مارس 1997؛ لاريستاني

ما سالهاست كه مريم ميرزاخاني را از دست داده ايم. دانشجويان دانشگاه شريف از اين اتوبوس جان سالم به در بردند. اما بين اين دو تاريخ سود و زيان ، نبوغ رياضي دنيا متولد شد. آخرين ماه سال 1997 بود كه مردم ايران ضربه بزرگي به ياد او وارد كردند. اتوبوس حامل دانشجويان شريف با يك حادثه روبرو شد. هفت دانشجوي دانشگاه استعدادي درخشان فناوري شريف كشور هنگام بازگشت از بيست و دومين دوره مسابقات رياضيات كه در دانشگاه شهيد چمران اهواز برمي گشت ، به خاك سپرده شدند. علاوه بر اين ، دو عضو هيئت علمي و دو راننده اتوبوس كشته شدند. اتوبوسي كه با خواندن شعر و خواندن شاهنامه به تهران آمد ، ناگهان از زندگي گمراه شد. شش نفر از آنها در نخبگان رياضي دانشگاه صنعتي شريف به خاك سپرده شدند. رضا صادقي ، آرمان بهراميان ، عليرضا سايهبان و علي هيداري ، فريد كابلي ، مجتبي مهرآبادي و مرتضي رضايي ، دارنده مدال هاي طلاي المپياد جهاني ؛ دانش آموزاني كه به عنوان برندگان المپيادهاي رياضي ملي و بين المللي ثبت نام كرده اند.

انتهاي پيام