امام و عشقي كه به مردم داشت

به گزارش مجله روز ، به دنبال يادداشت هاي روزنامه اطلاعات گفته مي شود: “مثل اينكه صداي حاج صادق هنوز در گوش ما بود و احساسات رسوا مردم را به شرح زير بيان مي كرد:

صورت آبي ، صبح صادقانه

با گلو شقايق ناله كن

در حضور فرشتگان سفر كنيد

به مهمان خدا فكر كن

نفرت شديدي در گلو وجود دارد

آن قلب به اشك بسته است ، كاروان خانه به خانه اي رفته است

داستان ساربان در قلب مانده است …

روزي كه بي بديل ترين اخراج زمان و زمان رخ داد و ملت و ملت رهبر خود را با چنان آه ، درد ، ترديد و اشك در بهشت ​​زهرا به خاك سپردند كه جهان با اين حديث عشق تعجب كرد. راز اين عشق البته به عشقي كه امام خميني (ره) نسبت به مردم خود داشتند و همچنين صداقتي كه وي در سخنان خود ايجاد لرزش مي كرد و اخلاصي كه درباره او مي دانستند برمي گردد. راز اين عشق متقابل ، البته حديثي نيست كه بتوان در اين مختصر توضيح داد و در اين خلاصه خلاصه كرد كه فرصتي ديگر مي خواهد ، بلكه در اين زمان و زمان و پس از سه دهه و با توجه به فضايي كه در آن هستيم ، در آستانه انتخابات ، كمي درباره چشم انداز امام درباره مردم و نقش مردم در جمهوري اسلامي صحبت مي كنيم. اگرچه اين يك بحث مفصل است كه بايد در چندين يادداشت به آن پرداخته شود.

اولاً ، امام ممكن است اولين فقيهي باشد كه در مورد هنجار شرعي بحث كرده است. وي كشف الاسرار را در سال 1322 با اشاره به حكومت اسلامي نوشت و ده سال بعد ، در اثر بعدي خود ، الرصائيل ، به قدرت هاي رهبر معظم و متدينين نيز اشاره و درباره آنها بحث كرد. يك به اصطلاح دموكراسي ديني همه را معرفي كرد و مشروعيت دولت را به پذيرش مردم در همه جا پيوند داد. زهرا در اولين سخنراني خود در بهشت ​​، وقتي از انتصاب دولت صحبت مي كند ، از حمايت ملت صحبت مي كند و در همان سخنراني از حق ملت براي تعيين سرنوشت خود صحبت مي كند. شايد بتوان بدون هيچ ترديدي گفت كه هيچ فقيهي به اندازه امام نسبت به حقوق ملت حساس نبود. به اين جملات توجه كنيد:

* جمهوري اسلامي يعني رژيم به خواست مردم … يا: اين ملت حق تعيين سرنوشت خود را دارد. اين يك حق بشري است. همچنين در اعلاميه حقوق بشر وجود دارد … يا: دموكراسي راي اكثريت است و اكثريت از اين طريق معتبر است. اكثريت هرچه گفته باشند ، آرا their آنها معتبر است ، حتي اگر عليه شما و حتي به ضرر شما باشد. اين شما نيستيد كه مي گوييد اين به ضرر شماست ، ما نمي خواهيم اين اتفاق بيفتد. شما وكيل او هستيد … يا دولت اسلامي كه از مردم جدا نيست با مردم است. متعلق به همان مردم و همان جمعيت است …

بسياري از اين گفته ها را مي توان نمونه اي از ميزان احترام و اعتقاد امام به عقايد و خواسته هاي مردم در نظام فكري و فقهي و حكمراني خود دانست. توضيحات وي براي مردم و توصيه همه كارگزاران براي خدمت به مردم ، به ويژه طبقات ضعيف و ضعيف جامعه ، در طول دوران اين انسان شريف ، صدها نمونه وجود دارد كه وي چقدر به همه توصيه كرده است تا تسليم اراده ملت و جمهوري. او اسلام را به عنوان نمونه اي از مردم سالاري ديني مي خواست و از نظر و عقايد مردم نسبت به مردم چه ارزشي و نظري داشت. بياييد به سخنان امام نگاه كنيم: «خداوند متعال دليل ما را نداده است. پيامبر اسلام به ما حق نداد كه چيزي را به ملت خود تحميل كنيم. بله ، گاهي اوقات ما مي توانيم براي آن درخواست كنيم ، يك درخواست متوسط ​​، درخواستي كه خادم ملت از ملت مي كند … “يا به عبارتي ديگر ،” كاري انجام دهيد تا عشق مردم را جلب كنيد. “خدا” لذت در اين است. “

“و او عشق ملت را به خود جلب كرده بود ، كه با جدا شدن او در نيمه ژوئن ، وقتي باران غم ، آه و درد از در و ديوار باريد ، به سر و سينه او ضربه زد.”

انتهاي پيام