اصل ماجراي «متراژ دست و پا» چه بود؟

به گزارش مجله روز ، “عصرايران” نيز نوشت: در اين ويدئو رسالت بوذري مجري برنامه “مثل ماه” از كلمه “منطقه” در مقابل ميهمان برنامه استفاده مي كند تا از وضعيت جسمي اين س askال بپرسد خانواده اش و در مقابل شخصي كه دست و پايش را از كار انداخته و در فضاي مجازي با واكنش هاي شديدي روبرو شده است از همين كلمه استفاده مي كند.

نسخه كامل اين مصاحبه نشان داد كه اين كلمه ابتدا توسط خود مهمان به كار رفته و مجري برنامه همزمان از طرح سوال از ميهمان برنامه استفاده كرده است و اين به دليل ناآگاهي و توهين نبوده است. مهمان برنامه.

البته ، با نگاهي به برنامه ، متوجه مي شويم كه اين قسمت از س theالات مجري ادامه توضيحات حرفه اي مصطفي شريعتي ، مهمان برنامه است كه خود ابتدا از كلمه متريك استفاده كرده است.

رسالت بوذري مجري برنامه “مثل ماه” در مصاحبه با خبرگزاري آنلاين اظهار داشت: “وقتي مي بينم شخصي مقابلم نشسته است كه دوست دارد اين معلوليت را نبيند و تفاوتي را ببيند و حتي اين تفاوت را با اين كلمات را نيز دوست دارم ، او را خوشحال مي كنم و از عبارتي استفاده مي كنم كه خودش مي گويد …. به نظر مي رسد كساني كه فضاي حرفه اي را درك مي كنند متوجه مي شوند كه بعيد است فرد معلول در خدمت آن عبارت باشد و قصد ساختن شوخي يا تمسخر را دارد. “كسي كه كمي بوي رسانه مي دهد مي داند كه اين شوخي نبايد در مقابل فرد معلول انجام شود.”

من هميشه نسبت به عملكرد راديو انتقاد داشته ام و به قول معروف ، اختلاف ما با راديو ادامه دارد ، اما استفاده از هر فرصتي براي انتقاد يا تخريب يك برنامه راديويي يا تلويزيوني غيراخلاقي ، غيرحرفه اي است و نه فقط.

در زماني كه ممكن است بيشتر مخاطبان نمايش اصلي را نديده باشند و فقط همان ويديو را در شبكه هاي اجتماعي ديده باشند ، آنها معتقدند كه اين يك توهين بوده است. اين حادثه ما را به عنوان مخاطب بيش از حال حاضر ، رأي دادن به يك فيلم يا تصوير ، عكس ، صدا و … مي ترساند. اين به توجه و مشاهده بيشتري نياز دارد.

خصوصاً به اين دليل كه صفحات زرد و كانالهاي بي حد و حصر رسانه هاي اجتماعي فقط به دنبال موضوعات بحث برانگيز براي جلب مخاطب بيشتر و توجه بيشتر هستند.

در فوريه سال گذشته ، كارگردان مشهور آمريكايي ، مارتين اسكورسيزي مقاله اي در مجله هارپر منتشر كرد و در آن ستايش فيلمساز مشهور ايتاليايي ، فدريكو فليني را نوشت و تا حدي نوشت: “پانزده سال پيش ، اصطلاح محتوا فقط هنگام صحبت در مورد فيلم استفاده مي شد. يك سطح جدي و “محتوا” در تضاد با “فرم” قرار گرفت و اندازه گيري شد. به تدريج ، اصطلاح “محتوا” توسط افرادي كه شركت هاي رسانه اي را اداره مي كردند به طور فزاينده اي مورد استفاده قرار گرفت. “افرادي كه از تاريخ سينما چيزي نمي دانند و حتي فكر نمي كنند آنها بايد در مورد آن چيزي بدانند. “

و اكنون ، افسوس ، بايد به نوشته آقاي اسكورسيزي اضافه شود كه امروز توليدكنندگان محتوا به مدير صفحات اينستاگرام و كانال هاي تلگرامي تبديل شده اند كه ممكن است در طول زندگي خود حتي بيش از ده كتاب نخوانده باشند.

همانطور كه توليدكنندگان يا ناشران محتوا بر اساس تعهد حرفه اي ، اخلاق و … براي مخاطبان خود مأموريت دارند. من ، مخاطب ، مسئول محتوايي هستم كه وارد مغز من خواهد شد و نبايد همه آنچه را ديدم و شنيده ام را بپذيرم. در اين راي

با توجه به حادثه اخير برنامه “مثل ماه” ، بايد گفت كه اين كلمه ممكن است دافعه داشته باشد ، اما يك نياز فوري از زندگي فعلي ما است:

البته ما آنقدر اشتباه در تلويزيون و راديو ديده ايم كه مخاطبان بدون هيچ گونه ترديدي چنين چيزي را ممكن مي دانند و مي پذيرند كه اين به بحث همان اختلاف قديمي با راديو و … برمي گردد.

انتهاي پيام