عادل فردوسي‌پور: من و علي دايي؟ چه قياسي!؟

به گزارش مجله ايراني ، قسمتهايي از مصاحبه آدل فريسپور با ويژه نامه نوروزي اين روزنامه مشرق در زير مي توانيد بخوانيد:

– به نظر من ، علي داي يكي از برجسته ترين شخصيت هايي است كه در كشور ما بزرگ شده و به جايگاهي كه شايسته او است رسيده است. البته ، اين توصيف فقط شامل شخصيت ورزشي علي دايي نيست. ورزشي و غيرورزشي ، وي چهره برجسته اي در ايران است.

– وقتي در سال 1371 وارد دانشگاه شدم ، آخرين سال متالورژي دانشگاه علي داي شريف بود. من در آن زمان با علي دائه آشنا شدم. سپس مي رفتم و بازي هاي او را تماشا مي كردم. فكر مي كنم زمان آن بود كه او به تيم تاكسي پيوست. نكته جالب در مورد او اين بود كه او همزمان با يك شور ، اشتياق و علاقه عجيب فوتبال بازي مي كرد. اين خصوصيات براي كودكان دانشگاه شناخته شده بود. عموي تجرات پس از سوار شدن به تاكسي به بانك رفت و فوتبال حرفه اي خود را با جديت دنبال كرد.

– اين يك واقعيت است كه دي خيلي دير در فوتبال به سطح ملي رسيد. فكر مي كنم او فقط 22 يا 23 سال داشت كه اولين بازي ملي خود را تجربه كرد. البته اگرچه دير به سطح ملي رسيد اما ركوردهايي را به ثبت رساند كه فقط تعداد كمي از بازيكنان توانستند آن را ثبت كنند.

– چاچا استعداد داشت ، اما سوابق او به خاطر استعداد نبود ، بلكه به دليل عمل خواسته اي بود كه در واقع خرج كرد. مي گويم هيچ كس مثل عمو علي تلاش نكرده است. هيچكس به اندازه علي داي قدرت اراده نداشت و هيچكس نمي خواست به اندازه پيروزي او در بازيها برنده شود. به نظر من ، علي دايي نماد كسي است كه با تلاش ، اشتياق و الهام خود به آنچه كه انجام مي دهند رسيده است.

– خوب ، مي بيني ، او درست زندگي مي كرد ؛ بنابراين در حال حاضر او يك فرد موفق است و تمام دنياي فوتبال ما را با نام علي داي مي شناسند. او باعث افتخار كشور ما مي شود و من بسيار خوشحالم كه به هر حال مدتي در كنار علي داي بوديم.

– ما با هم خاطرات زيادي از بيت كوين داريم ، اما من فكر مي كنم علي دايي يكي از الهام بخش ترين شخصيت هايي است كه فراتر از بازي ما ، بازي است ، فكر مي كنم كشور ما آن را ديده است. شخصي كه باعث شهرت ايران در سراسر جهان مي شود واقعاً شايسته ستايش است.

– فكر مي كنم چهار يا پنج سال از شروع فوتبالش گذشته بود ، با خودم گفتم اين بازيكن توانايي انجام كار مهمي را در دنياي فوتبال دارد. واقعيت اين است كه وقتي كسي سخت كوشي ، اراده و انگيزه علي دايي را ديد ، اميدوار بود كه بتواند يك ركورد جاويدان ثبت كند.

– من اصلاً قبول ندارم كه علي داي فقط در مقابل تيم هاي ضعيف گلزني كرده باشد. گويي رونالدو خود چندين گل به تيم هاي ضعيف تر زده است. همچنين ليختن اشتاين و مالت و جزاير فارو و بسياري از تيم هاي ضعيف ديگر نيز حضور دارند. علي دايي تقريباً براي همه تيم هاي خارق العاده آسيا گلزني كرده و تيم هاي خوبي مقابل او بازي كرده اند. مهمترين نكته در مورد علي دايي “پايداري” او بود؛ يادم مي آيد ، هميشه در آلمان ، اواسط هفته اگر بازي داشت بلند مي شد ، به اردوي تيم ملي مي آمد ، خستگي جاده و پرواز مي خريد و با تمام وجود براي تيم ملي بازي مي كرد. و الهام اگر به آمار گلزني او در تيم ملي نگاهي بيندازيد ، او كمتر از كره ، عربستان سعودي ، ژاپن ، مكزيك و تقريباً در هر تيم بزرگي كه مقابل آنها بازي كرده گلزني نكرده است. بنابراين ، من اين فرضيه را قبول ندارم و همانطور كه گفتم ، مهم اين است كه علي دايي ادامه اين سالها باشد.

– توسط خودم؟ من كاري ندارم تشبيه چيست؟ من ريا مي كنم (با خنده) درمورد شكاياتم بيشتر بگويم!

– مي توانم بگويم حيف است كه علي داي در سطح ملي ديرتر بزرگ شود. يعني اگر علي دايي در سن 16 يا 17 سالگي كشف مي شد ، مطمئنا سوابق وي تا سالهاي سال دست نخورده باقي مي ماند.

– حالا فاصله عمو و رونالدو ، اگر اشتباه نكنم ، فقط هفت گل است. به نظر من ، اگر هيجان كرونا و مسابقات يورو 2020 به تعويق نمي افتاد ، اين عنوان اكنون به رونالدو مي رسيد. در اين يكي دو سال ، وقتي رونالدو با دايي خود نزديكتر شد ، اتفاقات جالبي افتاد. تعويق بازي هاي ملي و مصدوميت يورو 2020 به مصدوميت رونالدو. او حتي به دليل گاز گرفتن توسط زنبورعسل بازي ملي را از دست داد. در يك بازي ، او در دو بازي بسيار ساده تعداد بسيار كمي گل به ثمر رساند و در چند بازي نيز به ثمر نرسيد. همه اين عوامل دست به دست هم داد تا عنوان آقاي گل جهان در دست عمويش باقي بماند و رسانه هاي جهان روي اين موضوع مانور بيشتري دهند. در اين يك سال ، رسانه هاي معتبر ورزشي جهان مطالب زيادي درباره عموي من نوشتند. رونالدو عاشق شكستن ركوردها است. من مطمئن هستم كه تا روز شكستن ركورد خوب نخواهد نشست. بعيد است او قبل از جام جهاني 2022 تيم ملي پرتغال را شكست دهد و فكر نمي كنم تا زماني كه به اين ركورد دست پيدا كند نااميد نشود.

– من تقريباً 38 يا 40 سال فوتبال را دنبال كردم و بدون شك مي توانم بگويم ، او بهترين بازيكن تاريخ فوتبال ماركونا است. من اين را به شوخي نمي گويم كه مارادونا مرده است و بسياري از مردم اكنون چنين حرف هايي مي زنند. من براي اين دليل دارم مارادونا از هر لحاظ استثنايي بود. چه كسي به تنهايي بار يك تيم را به دوش مي كشد. او با كاريزماي فوق العاده و تكنيك استثنايي خود توانست ناپولي را به تنهايي به سطح فوتبال اروپا برساند. تيم ملي آرژانتين با بازيكناني كه در آن زمان حتي بازيكنان فوق العاده اي نبودند و سال ها در اوج فوتبال بودند ، قهرمان جام جهاني شدند. معتقدم مارادونا بهترين بازيكن تاريخ فوتبال بوده است. اما حيف است كه ما آن را خيلي زود از دست داديم.

– اگر بازيكناني كه در زمان مارادونا با او بازي مي كردند را با بازيكناني كه اكنون يا در گذشته با مسي بازي مي كردند مقايسه كنيم ، مي بينيم كه مارادونا در آن زمان تيم را با بازيكناني مانند جورج بوروچاگا تيم برنده شد ، اما بازيكناني مانند JV و Iniesta بازي كرد . با مسي بنابراين مارادونا نتايج را به تنهايي تغيير داد و به همين دليل بهترين بود. البته مسي تنها مسئله نيست. ما قبلاً بازي بازيكنان قديمي تر مانند پله و يوهان كرايف را ديده ايم. با اين حال ، براي بسياري ، او مانند مارادونا نبود و فكر نمي كنم از حالا بازيكني مانند مارادونا ظهور كند. شايد بسياري از آنها مارادونا نباشند ، اما آنها مارادونا را نيز يك افسانه مي دانند. مانند كسي كه تأثير ماندگاري داشت و به تنهايي تيم شهر را هدايت مي كرد ، كه روياي مردم ناپل را به واقعيت تبديل كرد و پس از رفتن مارادونا هرگز محقق نشد. او تيمي را راه اندازي كرد كه جايگاه خاصي در ايتاليا ، اين كشور و اروپا نداشت. به طور خلاصه ، ما در طول تاريخ بازيكنان بسيار خوبي داريم ، اما به غير از آن بازيكنان ، بازيكنان بزرگ ديگري هم بازي كرده اند. براي مثال در مارادونا كه آرژانتين را به رده هاي بالاي فوتبال جهان ارتقا داد ، اينگونه نيست.

– خوب ، مارادونا حاشيه هاي زيادي داشت؛ شايد همين حاشيه در جذابيت و جذابيت او نقش داشته باشد. به همين دليل است كه اكنون همه جهان در غم از دست دادن چنين مرد بزرگي سوگوارند. من نمي دانم آيا يك شخصيت ورزشي ديگر مي تواند در صورت مرگ او همه جهان را متزلزل كند و بنابراين كل محيط اجتماعي و غير اجتماعي جهان را تحت تأثير قرار دهد. به هر حال مارادونا واقعي بود. من قبلاً از گوارديولا نقل كردم كه آنچه مارادونا در زندگي خود انجام داد هيچ ارتباطي با آنچه در زندگي ما رخ داده است ندارد.

– فكر مي كنم اگر مارادونا به ساحل نمي رفت ، احتمالاً بازي ديدني تري در فوتبال انجام مي داد. اما ، همانطور كه گفتم ، اين مسائل جزئي جدايي ناپذير از زندگي او بود. البته ، من فكر مي كنم او در فوتبالش بسيار تأثيرگذار بود. اما او چنان كاريزما و بزرگي داشت كه همه سعي نمي كردند آن جنبه از زندگي او را جدي بگيرند و بيشتر به توانايي هاي فني و كاريزماتيك او بينديشند. شايد اين شخص ديگري بود كه ، تا آنجا كه من مي دانم ، در زندگي خود اتفاقات عجيب و غريب و حاشيه اي رخ داده بود ، او اين شهرت را كسب نكرد ، اما مارادونا متفاوت بود. من واقعاً معتقدم كه بازيكن ديگري مانند مارادونا مي تواند قرن ها طول بكشد تا برسد. فكر مي كنم دنياي فوتبال استعدادي از دست داد. هيچ كس ديگري نمي تواند به مارادونا بيايد.

انتهاي پيام