قفسه‌هاي خالي از انسولين در داروخانه‌ها

به گزارش مجله روز ، اين روزنامه همشهريان “وزارت بهداشت مي گويد تخصيص ارز براي تأمين انسولين به قلم به تأخير افتاده است ، اما كارشناسان دارو مي گويند كه تخصيص ارز مشكلي ندارد ؛ مسئله اختلاف در مورد قيمت اين موضوع محدود به تهران و از مشهد گزارش شد كه بيماران ديابتي در 24 مارس در معرض انسولين لانتوس قرار گرفته اند. اين خبر توسط مدير گروه پزشكي در دانشگاه علوم پزشكي تهران اعلام شد. مشهد همچنين به كمبود انسولين نوپتين و نورومكس. بيماران كرمان نيز شرايط مشابهي را تجربه كرده اند و از كمبود شديد انسولين و گراني در برخي داروخانه ها شكايت دارند.

اواسط سپتامبر بود كه مشكل كمبود انسولين در قلم دچار بحران شد. اين مشكل چنان نگران كننده بود كه هشتگ “انسولين فريس” در فضاي مجازي منتشر شد و باعث شد مصرف كنندگان و خانواده هايشان درخواست انسولين كتبي كنند. در 18 سپتامبر ، 120 پزشك ديابتي نامه اي به رئيس جمهور نوشتند و در مورد خطرات كمبود دارو و تجهيزات پزشكي ويژه براي اين بيماران ابراز نگراني كردند. آنها نوشتند كه بيش از 5 ميليون بيمار ديابتي در ايران زندگي مي كنند كه بيش از 600000 نفر آنها به تزريق انسولين نياز دارند. سپس اعلام شد كه كمبود ارز دليل اصلي اين واقعيت است؛ زيرا انسولين هاي قلم وارد مي شوند و در واردات آنها مشكلاتي وجود دارد. آمارهاي وزارت بهداشت نشان مي دهد كه 11 درصد از افراد بالاي 25 سال به ديابت مبتلا هستند. سهم تهران 8/12 درصد است. در اواسط ماه اكتبر ، با حذف دو محموله انسولين قلم ، اين مشكل تا حدي برطرف شد و وزارت بهداشت به بيماران توصيه كرد از انسولين منظم و موجود در بازار و NPH به جاي انسولين با قلم استفاده كنند. همه اينها در شرايطي است كه قبل از شروع بحران كمبود انسولين اعلام شده بود كه يك كارخانه توليد انسولين قلم در اين كشور به عنوان يك پروژه مشترك با سرمايه گذاري دانماركي افتتاح شده است كه مي تواند بيش از 30٪ انسولين قلم مورد نياز را تأمين كند. در كشور. تقريباً 60 ماه مي گذرد اما از محصولات اين كارخانه خبري نيست و امسال براي دومين بار بيماران ديابتي كمبود دارو دارند.

مشكل قيمت دارو است و نه تخصيص ارز

محمود هادي پور يك داروساز و كارشناس دارويي است كه تأكيد مي كند كمبود انسولين به دليل اختلاف قيمت است. او به همشهري مي گويد كه گروهي از واردكنندگان فوراً انسولين تك نسخه وارد مي كنند كه ارزان تر از ساير شركت ها است. ظاهراً اين انسولين از تركيه وارد شده است. آنها مي گويند اين قيمت اصلي انسولين است اما به دليل محدوديت ها نمي توانند با اين قيمت بازار را تقويت كنند. اما شركت هايي كه از دانمارك و فرانسه انسولين وارد مي كنند ، اصرار دارند قيمت آنها واقعي است و نمي توانند قيمت را پايين بياورند. به گفته آنها ، حتي انسولين توليد داخل نيز نمي تواند قيمت را كاهش دهد.

اين متخصص دارو مي گويد دليل اصلي كمبود انسولين اختلاف قيمت است. يك گروه در حال كاهش قيمت است ، اما مشكل اين است كه بايد تيمي از سازمان بازرسي ملي يا آژانس حمايت از حقوق مصرف كننده اعزام شوند يا جايي كه بايد نظارت شود ، قيمت انسولين را بررسي كنند. اگر قيمت انسولين بالا باشد ، شركت بايد آن را كاهش دهد. اگر گران نيست ، چرا كسي قيمت را پايين تر از آن اعلام كرد؟ “انسولين يكي از پرمصرف ترين داروها در كشور است. بنابراين تأمين داروهاي مصرفي در كشور بايد در اولويت باشد.” اين دارو هنوز در كشور توليد نشده است و آنچه گفته مي شود ايراني است اين است كه مولكول اصلي وارد مي شود “.

به گفته هادي پور ، بازار انسولين محدود است ، بنابراين توليد آن براي توليدكننده مقرون به صرفه نيست. آنها به جاي انسولين ، اينترفرون و فاكتور 7 توليد مي كنند. زيرا آنها مي توانند آن را با قيمت بالايي به فروش برسانند. همه اينها در شرايطي است كه جمعيت كشور در حال پير شدن است و اين بيماري بيشتر در ميان افراد مسن ديده مي شود. استفاده از انسولين قلم براي افراد مسن بسيار آسان تر است ، بنابراين بايد به جاي استفاده دوره اي از آن برطرف شود.

به گفته اين داروساز ، كمبود اصلي انسولين هاي قلم در حال حاضر رخ داده است. انسولين هاي Lantus و Nomix كمياب هستند. البته مقداري از انسولين تركي در برخي داروخانه هاي دولتي توزيع مي شود ، اما يافتن انسولين قلم نوويكس به سختي يافت مي شود. نسخه ايراني لانتوس حتي از دست رفته است. وي مي گويد بحران كمبود انسولين قبلاً حل نشده است. گرچه بايد يك ايده اساسي بود. چند ماه پيش ، وقتي اين اتفاق افتاد ، يك شركت مقداري از آن را وارد كرد و مردم آن را خريداري كردند. حالا آنها دوباره گم شده اند. اين دارو بايد به طور مرتب در دسترس باشد.

در تاريخ 26 مارس ، رئيس سازمان غذا و دارو گفت تاخير در تخصيص ارز منجر به كمبود انسولين شده است. محمدرضا شن ساز افزود هر ساله بيش از 200 ميليون دلار صرف واردات انسولين مي شود. اين سكه همچنين براي وارد كردن انسولين قلم ، انسولين غير طبيعي و استنشاق استفاده مي شود. زيرا اين انسولين در سطح ملي توليد مي شود. با اين حال هادي پور مي گويد اگر مشكلي در زمينه عرضه ارز وجود داشته باشد ، با پولي كه كره در ايران آزاد مي كند ، برخي از مشكلات حل مي شود. اما اگر مشكل قيمت باشد ، FDA بايد با مذاكره مشكل را حل كند.

همه اينها در شرايطي است كه كمبود انسولين منجر به افزايش استرس در بيماران ديابتي مي شود. بيمار كه قبلاً داروها را از نزديكترين داروخانه محل زندگي خود تهيه مي كرد ، اكنون مجبور است به داروخانه شهيد كاظمي برود و در صف طولاني بماند تا دارو را دريافت كند. همه اينها بر روند بيماري نيز تأثير مي گذارد.

انسولين ايراني بي كيفيت است

پدر يكي از كودكان بيمار براي همشهري توضيح مي دهد كه خبر كمبود انسولين بيماران را مضطرب مي كند و اين به سلامتي آنها آسيب مي رساند. پسرش 10 ساله است و ديابت نوع 1 دارد. پدر مي گويد در اين مدت انسولين دانماركي را از طريق آشنايان ساخته است ، اما بسياري از بيماران داروي او را پيدا نكردند: “مشكل از انسولين نوشته شده است. نسخه چيني وجود دارد دارويي در كشور كه پزشكان اصرار داشتند از آن استفاده نكنند ، زيرا منجر به افت شديد قند مي شود. نوع ايراني آن همان چيني هايي است كه در ايران ملاقات مي كند ، اما كيفيت اين دارو به اندازه مدل اروپايي آن نيست “اما از آنجا كه دولت به راحتي مي تواند از چين دارو وارد كند ، ديگر ديگر توجه زيادي به كيفيت نمي كند.”

هادي پور ، داروساز و داروساز نيز مي گويد تغيير دارو براي اين بيماران دشوار است و ابعاد روانشناختي دارد. پدر يك فرد ديابتي خاطرنشان كرد: بهترين نوع انسولين انسولين شركت دانماركي Nopid است كه در سراسر جهان مصرف مي شود اما در ماه هاي اخير هيچ هزينه اي براي واردات اين دارو پرداخت نشده است. وزارت بهداشت مي گويد بانك مركزي ارز تأمين نمي كند ، در حالي كه بانك مركزي مي گويد اين كار را انجام مي دهد ، كه براي وزارت بهداشت در اولويت نيست. وي به نكته ديگري اشاره دارد ، آن هم دشواري دريافت انسولين تجويز شده است. از اول مارس ، زماني كه نسخه هاي الكترونيكي تجويز مي شوند ، داروها در بروشور ظاهر نمي شوند و بسياري از پزشكان ترجيح مي دهند آنها را به صورت دستي معرفي كنند. اگرچه گفته مي شود برخي از داروخانه ها اين نسخه ها را براي تحويل داروهاي سهميه اي قبول نمي كنند.

به بيماران با هر نسخه بايد انسولين داده شود

علي فاطمي ، نايب رئيس انجمن داروسازان ايران ، كه از كمبود انسولين مطلع است ، به همشهري گفت كه داروخانه ها نمي توانند نسخه هاي قديمي را رد كنند. زيرا انسولين براي هر بيماري سهميه است و داروخانه ملزم به تهيه اين سهميه به بيمار است. يا در نسخه الكترونيكي يا در نسخه عادي: “داروهايي مانند انسولين و هورمون رشد در سيستم TITEC وجود دارد. بيماران بايد سابقه دريافت اين داروها را داشته باشند.” بنابراين ، بيماران مي توانند جيره هاي غذايي خود را با هر نسخه اي دريافت كنند و غيرممكن است يك داروخانه براي رد نسخه “.

به گفته فاطمي ، پوشش بيمه انسولين 90 درصد است و مصرف كننده فقط 10 درصد از هزينه را پرداخت مي كند ، داروخانه با هزينه مشورت مي كند و بر اين اساس دارو را به مشتري مي دهد. وقتي شخصي نسخه الكترونيكي نداشته باشد ، مي تواند در داروخانه با تاخير انجام شود ، اما اين دارو نيست زيرا دارو به او داده نمي شود. به گفته وي ، مردم مي توانند نرم افزار TITK را بر روي تلفن هاي خود نصب كرده و بفهمند كه كدام داروخانه انسولين دارد و براي تأمين آن اقدام كنند. “همچنين در مورد كمبود انسولين ساخته شده توسط قلم صحبت مي شود ، كه اكنون در داروخانه هاي منتخب توزيع مي شود.”

انتهاي پيام