تداوم تغافل اصولگرايان نسبت به هشدار راهبردي رهبري

نخست ، در تاريخ 26 مارس 2016 ، با هشدارهايي درباره تلاش براي دو قطبي شدن انتخابات توسط رسانه هاي خارجي و سه بار در سال 2016 ، در جلسه اي با اعضاي مجلس خبرگان رهبري در تاريخ 26 ژوئن ، در تولد امام راحل (ره) چند ماه بعد ، در توضيح ، دليل توصيه به احمدي نژاد براي عدم شركت در انتخابات رياست جمهوري ؛ اين استراتژي پس از انتخابات دوباره تأييد شد: «كشور نبايد قطبي شود […] “متاسفانه ، آنچه در سال 1959 توسط رئيس جمهور در آن روز اتفاق افتاد ، زماني كه مردم به موارد مثبت و منفي تقسيم شدند ، يك چيز خطرناك است.”

متأسفانه علي رغم هشدار صريح امام خامنه اي ، اصولگرايان اين موضوع را ناديده گرفتند.

در حال حاضر شاهد تكرار همان روند هستيم. من گفتم كه ممكن است ايده خوبي باشد كه به طرفداران دو قطبي بودن انتخابات آينده يادآوري كنيم كه جدا از خسارت اين قطب سازي به منافع ملي است. همچنين براي منافع جناح بي فايده است. به طور خاص ، يك استعداد نادر در بين بنيادگرايان وجود دارد كه افكار عمومي را زير و رو كنند و نقش “ديو” را در بازي شيطان و معضل دو قطبي انتخابات بازي كنند.

برادران عزيز ، اگر به نظرسنجي منتشر شده در 12 مه 2017 ISPA اشاره مي كنيد ؛ آمار جالبي وجود دارد:

پاسخ به سوال شما به كدام گزينه رأي مي دهيد؟ 6/41 درصد به آقاي حسن روحاني ، 7/26 درصد به آقاي سيد ابراهيم رئيسي ، 6/24 درصد به آقاي محمد باقر قاليباف و 2/7 درصد به ساير نامزدها.

پاسخ به سوال: اگر فقط آقاي رئيسي و آقاي روحاني در انتخابات باشند ، به چه كسي رأي مي دهيد؟ 7/38 درصد سيد ابراهيم رئيسي و 7/47 درصد حسن روحاني بودند.

آنچه در انتخابات اتفاق افتاد ، كسب 38.3 درصد آرا براي رياست جمهوري و رأي دادن به آرا who خروج از ميدان در روحاني و انتخاب آنها در مرحله اول بود.

با توجه به تغيير طبيعي آرا in در روزهاي اخير و نزديك بودن آرا Ra رئيسي به اين نظرسنجي ، كه نمره قابل قبولي براي اعتبار و اعتبار آن نشان مي دهد ، اگر انتخابات برگزار مي شد ، ممكن نيست كه رئيسي و روحاني در دور دوم رد مي شدند. مكان. آيا آن دو قطبي نبوده است؟

در اين صورت ، حداقل موفقيت در اين امر تفاوت رفتار معنوي در صورت رأي دادن در دور دوم است. با اين حال ، انتخابات سال 2005 نشان داد كه صندوق هاي رأي گيري مرحله دوم به دليل اختلاف در ميزان مشاركت ، تغيير انتخاب رأي دهندگان به دليل گزارش اين بخش ، تغيير شرايط بازي و تمايل به “نه” گفتن به يك نامزد و … كاملاً متفاوت از دستور رأي دادن در اولين قدم است. در آن انتخابات ، در دور اول ، 56.64 درصد آرا به هاشمي ، كروبي ، معين و مهرعليزاده و 39.19 درصد به احمدي نژاد ، قاليباف و لاريجاني تعلق داشت. با اين وجود ، در دور دوم انتخابات ، رابطه بين آرا به طور قابل توجهي تغيير كرد. بخشهايي از سبد اول از شركت اجتناب كردند و برخي از قسمتها نااميد شدند و شركت نكردند. ميزان اطلاعات مثبت و منفي داده شده به مردم در مورد اين دو كانديدا و محيط آنها در اين هفته بيشتر از كل اطلاعات منتشر شده در رسانه ها در ماه هاي گذشته بود و نتيجه اقدامات سياسي اين بود كه احمدي نژاد با 61.69٪ از راي و هاشمي با 35.93٪ آرا.

با نگاهي به اين دوره ، مي توان فرض كرد كه اگر قطبي اجباري در انتخابات 1396 نبود و انتخابات به دور دوم موكول مي شد ، حتي ممكن است اكنون شخص ديگري را در سمت رياست جمهوري ديده باشيم.

1717